Soms verwateren vriendschappen………
Nu ik wat ouder ben merk ik hoe moeilijk het is om mijn vriendschappen niet te laten verwateren. We zijn allemaal druk. Soms nog met werk, onze partners die gepensioneerd zijn, soms met het oppassen op de kleinkinderen.
Een paar jaar geleden kon ik nog spontaan een vriendin opbellen om samen bijvoorbeeld te gaan wandelen. Op één of andere manier ging het wat spontaner en leek het of we alle tijd van de wereld hadden. Tegenwoordig moeten we weken van tevoren een afspraak inplannen die dan soms toch om de één of andere reden verzet wordt.
Laatst is een vriendschap van jaren gesneuveld en daar heb ik heel veel verdriet van gehad. Eerst probeerde ik deze dan nog uit alle macht te redden maar inmiddels heb ik geaccepteerd dat niet elke vriendschap voor altijd is. Inmiddels weet ik dat het oké is als twee wegen zich scheiden; het betekent niet dat die ander een slecht persoon is of dat je ruzie hebt. Soms passen we niet meer in elkaars leven. Het hoort er gewoon bij.
Sommige vriendschappen vereisen gewoon net dat beetje meer moeite, al klinkt dat als meer werk dan dat het eigenlijk is. Af en toe een appje sturen met: “Hi, gaat alles goed?” is vaak al genoeg om te laten weten dat je aan die persoon denkt. Maar af en toe is het echt nodig om elkaar live te zien om onze beslommeringen te delen, te roddelen, te klagen....... waar ik dan weer weken op kan teren.
En als het dan toch voorkomt dat we elkaar een tijdje te weinig hebben gezien begrijpen we het van elkaar en nemen het niet persoonlijk. Zo is het gelukkig ook wel weer met echte vriendschappen. Als het eenmaal echt goed zit kan het zelden meer stuk.
L.O.E.S.
31 oktober 2020
