Soms heimwee….
Als kind was ik vaak buiten, we gingen hinkelen, touwtje springen of soms elastieken. Elastieken is een buitenspel dat wordt gespeeld met een grote lus van ongeveer drie meter elastiek. De lus wordt tussen de benen van twee kinderen gespannen. De overige kinderen moeten allerhande figuurtjes springen waarbij bijvoorbeeld een van de kanten van het elastiek met de voet moet worden meegenomen.
In mijn herinnering lijkt het alsof de zomers warmer en de winters kouder waren. Ik herinner me nog dat er op straat werd geschaatst. Van milieuvervuiling had nog nooit iemand gehoord. Zwarte Piet was een onschuldige kindervriend die dan met de Sint onder begeleiding van een drumband en majorettes de wijk een bezoek bracht. Ook herinner ik me de autoloze zondag en de eerste man op de maan. Het idee dat iedereen over een apparaatje zou beschikken waarmee je met iedereen over de hele wereld in contact kon komen, dat was toch sciencefiction?
De toekomst lijkt altijd veelbelovend maar soms denk ik dat het leven in mijn jeugd een stuk eenvoudiger en overzichtelijker was. Steeds vaker denk ik met weemoed terug aan het verleden, want ja, we moeten ons altijd maar bezighouden met de toekomst. Het lijkt wel goed maar het is nooit goed genoeg, want het kan altijd beter, alles draait om de toekomst. Maar ook dan zal het verleden weer allesbehalve beter zijn.
Zou iemand mij kunnen uitleggen waarom ik soms een beetje heimwee heb naar vroeger?
L.O.E.S.
13 augustus 2021
